Science of the Source

Ik wil graag verder inzoomen op The Source

-de bron, de ether, het punt van inertie, het middelpunt van de torus, counterspace, god-

En met inzoomen bedoel ik, letterlijk.

Toen ik de ongeziene wereld vroeg om een naam voor mijn praktijk kreeg ik de naam Oorspronkelijk Ouderschap door. Met een logo van 2 cirkels half door elkaar zoals de eerste 2 cirkels van de flower of life. Een klein moment later kreeg ik tot mijn verbazing heel duidelijk een tweede naam door:

Science of the Source.



Ook met een logo maar dan met 2 S-en over elkaar, de één in spiegelbeeld zodat een DNA streng ontstaat. Ik had daar op dat moment totaal geen beeld bij wat ik daar mee aan moest. Nu ongeveer zes jaar later schrijf ik deze blog.

In mijn eerste blog leg ik uit wat de bron is en de vierde ruimtelijke dimensie.

Er zijn vier ruimtelijke dimensies:

·       Van voor naar achter

·       Van links naar rechts

·       Van boven naar beneden

·       Van binnen naar buiten

De eerste drie kan iedereen zich makkelijk voorstellen. Die vierde niet maar die is het meest interessant. Het is de richting waarin creatie zich beweegt. We zijn niet gewend om modulair te denken. Met modulair wordt bedoeld dat er altijd een overkoepelende structuur is die alle kleinere structuren omvat. Het is in en uit zoomen.

Ik heb de bron eerder omschreven als een trilling die zo hoog is, en een bijbehorende dichtheid van electrische velden die zo groot is, dat vanuit ons perspectief (’het grotere’) deze electrische velden in de bron (‘’het kleinere’’) samensmelten tot één geheel. Pure, solide energie. Daarom bevat de bron een praktisch oneindige hoeveelheid energie.

Hoe werkt dat samensmelten?

Stel je hoort een beat van één beat per seconde, je hoort dan heel duidelijk de afzonderlijk beats. Nu ga je dit versnellen naar 2 beats per seconde. Je hoort nog steeds de afzonderlijke beats. 10 beats per seconde. Je hoort nog steeds de afzonderlijke beats maar met een heel kleine tussenpoos waardoor het geluid al een beetje begint samen te smelten. Nu maken we er 100 beats per seconde van. De afzonderlijke beats zijn bijna niet meer te onderscheiden. 1000 beats per seconde. Je hoort een zoemtoon, geen afzonderlijke beats meer te onderscheiden. De beats zijn één geworden.

Hetzelfde principe geldt als je van afstand een rij paaltjes bekijkt. De paaltjes staan 10 cm uit elkaar. Hoe verder je afstand neemt hoe meer de rij paaltjes als één dichte muur lijkt. Totdat je niet meer kan zien dat het een rij met afzonderlijk paaltjes is. De paaltjes zijn één geworden.

Of misschien ken je het sprookje van het vrouwtje in het bos die de lekkerste soep van het land maakte. Van heinde en ver kwam men voor haar soep en zo ook de koning op een gegeven moment. De koning zei, als je soep echt zo lekker is dan krijg je van mij voor elk vetoogje in de soep een gouden munt. Het vrouwtje werd overvallen door een vlaag van hebberigheid en deed extra vet in de soep voor meer gouden munten maar helaas, ze had te veel vet in de soep gedaan en alle miniscule vetoogjes smolten samen tot één grote vetoog. En zo kreeg ze één gouden munt voor haar soep van de koning. Het moraal hier gaat natuurlijk over hebberigheid maar wat je hier ook uit kan halen is dat als de dichtheid van iets te groot wordt het samensmelt tot één geheel.

Of stel je een sinusgolf voor die zo gecomprimeerd is dat de dalen en bergen van de sinusgolf over elkaar heen schuiven waardoor de sinusgolf zichzelf opheft.

Dus als je gaat inzoomen op de bron/de ether/het punt van inertie, dan zullen op een gegeven moment, of beter gezegd op een gegeven inzoompercentage, de afzonderlijke electrische velden weer zichtbaar worden en een dichtheid hebben als waar wij zijn.

• Er moet een bepaalde constante zijn, een gegeven afstand, een drempelwaarde waarbij de electrische velden vanuit ons perspectief (het grotere) zullen samensmelten en zich gaan gedragen als één (het kleinere). Deze twee uitersten zijn met elkaar verbonden via een soort wormhole, het ether membraam. Het is het punt van schijnbare inertie, het midden van de torus.
• Gezien de kleinheid van deze binnen gelegen kosmossen gaat de tijd daar extreem veel sneller dan waar wij ons bevinden. Dat betekent dat alles wat mogelijk is, elke bedenkbare situatie en ervaring daar al heeft plaatsgevonden. Dit is de reden dat dit god is voor ons en alle kennis, wijsheid en onvoorwaardelijke liefde is te vinden in de ether.
• De ether, het punt van (schijnbare) inertie in het centrum van een torusveld is als een zaadje waarin alle informatie ligt opgeslagen voor het groeien van een nieuwe werkelijkheid. Het is super gecomprimeerde potentie (net als een zaadje).
• Als ik mij zou kunnen verplaatsen naar deze mini werkelijkheid die aan onze werkelijkheid ten grondslag ligt (de term mini dekt niet helemaal de lading) dan zal er van daar uit bezien ook een ether zijn op dezelfde inzoomafstand als tussen onze werkelijkheid en onze ether. En andersom fungeren wij als ether voor een nog veel grotere werkelijkheid.
• En zo krijg je 4 dimensionale parelkettingen waarin elke parel zich in het centrum van de vorige bevind, extreem veel kleiner of de ander richting uit, extreem veel groter. Die elke opvolgende ‘’planes of existence’’ met elkaar verbinden.

Er is dus alleen maar éénheid. De enige twee fundamentele dimensies, space en counterspace zijn eigenlijk gewoon één ding. Vanaf ver genoeg uitwaarts bezien fungeert space als counterspace en tegelijkertijd vanaf ver genoeg inwaarts bezien fungeert diezelfde counterspace als space.

And there you have it.

Je ziet dat het niet heel ingewikkeld is om uit te leggen wat god is, natuurkundig gezien. God, de geest, moeder natuur, blinkt uit in eenvoud. Als een beschrijving van de werkelijkheid te ingewikkeld wordt, kan je er vraagtekens bij zetten.

En als je dit allemaal snapt dan snap je ook dat religie, god georganiseerd buiten je zelf plaatsen, niet meer houdbaar is. Je relatie met god is iets heel persoonlijks en je relatie en communicatie met god, vindt intern plaats, via je hart. Jouw persoonlijke centrum van jouw aura (torusveld). Dat is jouw directe hotline met god.

Je moet goed snappen dat god 100% passief is en geen oordeel heeft. Pas als je zo ver bent dat je jouw schepping vanuit onvoorwaardelijke liefde en wijsheid 100% los kan laten en volkomen over de vrije wil kan laten beschikken, dan ben je op het niveau van god.

Wat ook belangrijk is om te beseffen, aangezien zielen modulair zijn, is dat alle mensen HETZELFDE hogere bewustzijn hebben. Mijn hogere bewustzijn is ook de jouwe.

Wij ontvangen onze sturing vanuit de verder gevorderde tussengelegen delen van de ziel dus hoe verder je komt op de spirituele schaal, hoe subtieler deze sturing wordt (aangezien god zelf niet stuurt dus hoe dichter bij god hoe minder de sturing). Totdat sturing niet meer nodig is.

De aarde is onze leer-space waar BINNEN wij ons bevinden.

Even een stukje hardcore logica:

Eén van de voornaamste doelen van de torus is het creëren van space, een leefomgeving waarbinnen de geest zich kan manifesteren. Is het logisch om vervolgens te denken dat wij op de buitenkant leven van deze space? Stel je bouwt een huis om in te leven. Ga je dan vervolgens op het dak leven?